Osoby, które zmagają się z zaburzeniami i chorobami psychicznymi powinny otrzymać odpowiednią pomoc. Doświadczeni specjaliści wykorzystują różne rodzaje terapii, które mają za zadanie pozbyć się problemu, poprawić jakość życia osób chorych. Jednym z nich jest terapia, która otwarta jest zasadzie behawioryzmu. Jej założeniem jest wpływ otoczenia, bodźców, a także doświadczeń na postępowanie, zachowanie oraz myślenie każdego człowieka.
Skuteczna pomoc pacjentom dzięki terapii behawioralnej
Według niej wszelkie zaburzenia funkcjonowania pojawiają się na skutek reakcji na tego typu bodźce. W terapii behawioralnej bierze się pod uwagę czas teraźniejszy, a nie przeszły. Jej zadaniem jest modyfikacja wyuczonych zachowań, pozbycie się negatywnych reakcji na określone sytuacje i bodźce. Dzięki temu można wyeliminować zaburzenia postrzegania świata lub samego siebie. Nie opiera się ona na badaniu podświadomych procesów, które zachodzą w psychice pacjenta, a także dawnych traum. W leczeniu zaburzeń lękowych i depresji często wykorzystywana jest terapia behawioralna. Sprawdza się ona przypadków zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, lękowych, schizofrenii. Pomaga pacjentom z zespołem stresu pourazowego. Ma ona zastosowanie także w resocjalizacji osób, które przebywają w ośrodkach karnych. Można ją stosować także w leczeniu zaburzeń odżywiania, zarówno anoreksji, jak i bulimii. Terapia behawioralna ma zastosowanie także w przypadku kobiet, u których pojawia się depresja poporodowa. Metoda jest krótkoterminowa. Pierwszym krokiem jest nazwanie problemu, który należy przepracować. Następnie należy określić, jak pacjent reaguje na daną sytuację lub bodziec. Dzięki temu może on zmienić swoje funkcjonowanie, nauczyć się reagować w sposób właściwy w sytuacjach problematycznych. Dzięki terapii poznawczo-behawioralnej można przeanalizować powiązania pomiędzy emocjami, a działaniami pacjenta.
Sprawia to, ze pacjent uświadamia sobie swój sposób myślenia, a także uzyskuje kontrolę nad własnymi zachowaniami. Sprawdza się to zwłaszcza w przypadku ataków paniki. Wykorzystuje się tutaj dialog sokratejski. Polega ona na zadawaniu pacjentowi pytań w taki sposób, by mógł on sam dotrzeć do wniosków na temat swoich zachowań. Jej zadaniem jest wzmocnienie samoświadomości. Dzięki temu uzyskuje on kontrolę nad własnymi zachowaniami, co pozwala mu unikać negatywnych reakcji, a także zapobiegać nawrotom zaburzeń.